تقریبا جمعه‌ها خانه نبودیم. کوه و نماز جمعه و پارک و سینما (یک از فیلم‌هایی که با بابا دیدیم الو الو من جوجوام بود!) و رستوران... البته همیشه همهٔ این‌ها نبود. هر هفته هر کدام که پیش می‌آمد.
بابا در تفریحات حلال، بکن نکن نمی‌کرد و خودش همراه‌مان بود.
به فوتبال هم خیلی علاقه داشت. گاهی که فرصت داشت در خانه فوتبال تماشا می‌کرد.
(شهید حسن تهرانی مقدم)
زندگی برای ما در یک آپارتمان در آلمان خیلی یکنواخت و خسته کننده بود. به خصوص برای ما که فرزندان خردسالی بودیم و از ایران با آن همه آشنایانی که داشتیم وارد محیط غربت شده بودیم. پدرم برای جبران این مساله معمولا آخر هفته ما را به اطراف هامبورگ برای تفریح و استراحت می‌برد. نکتهٔ جالب آنجا بود که حتما قبل از این مسافرت‌های کوتاه از همهٔ ما سوال می‌کردند: بچه‌ها این هفته کجا بریم بهتره؟ وقتی نظر ما را می‌گرفتند حرکت می‌کردیم.
در قم هم که بودیم ما را برای تفریح به باغ‌های اطراف می‌بردند.
شهید بهشتی
صحبت‌های شهید دستغیب و شهید مطهری را خیلی دوست می داشت. تا من مشغول آماده کردن ناهار بودم محمد حسین یک طرف نوار را گوش می‌داد. گاهی می‌گفتیم:
ضبط را بیاور سر سفره!
وقتش را تلف نمی‌کرد، برای لحظه لحظه اش برنامه داشت.
شهید محمد حسین صوفی آبادی
تا قبل از انقلاب اوقات فراغت خود را بیشتر با مطالعه کتابهای ادبی پر می‌کرد، بعدها به کتابهای مذهبی و سیاسی رو آورد و آٍثار استاد مطهری و نهج البلاغه از جمله کتبی بود که بیشتر مطالعه می‌کرد. بیشترین فعالیت او پس از انقلاب در مسجد قیام و مراکز و پایگاه‌های بسیج بود.
شهید میرحمید موسوی اقدس
اوقات فراغتش یا کتاب علمی می‌خواند یا در تعمیر وسایل خانه به پدرش کمک می‌کرد، رادیو می‌ساخت، هواپیمای سبک دستی درست می‌کرد، به گل‌های باغچه می‌رسید و کوچک‌تر که بود به مورچه‌ها غذا می‌داد. زرنگ و فعال بود و با محبت و دل‌نازک.
شهید علیرضا ناهیدی
در اوقات فراغتش یا روزنامه می‌خواند یا اخبار دنیا را گوش می‌داد. سرش را روی کاناپه می‌گذاشت و از رادیو دو موج اخبار دنیا را گوش می‌داد؛ در غیر این صورت با امیر بازی می‌کرد. دوست داشت برای اولین تولد امیر ۱۰۰ نفر مهمان دعوت کنیم.
شهید عباس دوران
تفریح من در محیط طلبگی خودم در دوران جوانی، حضور در جمع طلبه‌ها بود. به مدرسه خودمان می‌رفتیم. جو طلبه‌ها برای ما شیرین بود طلبه‌ها دور هم جمع می‌شدند، صحبت و گفتگو و تبادل اطلاعات می‌کردند و حرف می‌زدند. محیط مدرسه برای خود طلبه‌ها، مثل یک باشگاه محسوب می‌شد. در وقت بیکاری، آنجا دور هم جمع می‌شدند. علاوه بر این، در مسجد گوهرشاد مشهد هم مجمع خیلی خوبی بود. آنجا هم، افراد متدین، طلاب، روحانیون و علما می‌آمدند، می‌نشستند و با هم بحث علمی می‌کردند، بعضی هم صحبت‌های دوستانه می‌کردند.
من از آن‌وقت ورزش می‌کردم. الان هم ورزش می‌کنم. آن‌وقت ما کوه می‌رفتیم، پیاده‌روی‌های طولانی می‌کردیم من با دوستان خودم، چندبار از کوه‌های مشهد، همین‌طور کوه به کوه، روستا به روستا، چند شبانه‌روز حرکت کردیم و راه رفتیم.
من در دوران جوانی، زیاد مطالعه می‌کردم غیر از کتابهای درسی خودمان، هم کتاب تاریخ می‌خواندم هم کتاب شعر و هم کتاب قصه و رمان. من با بسیاری از دیوان‌های شعر، در دوره نوجوانی و جوانی آشنا شدم.
_ نشریه حدیث زندگی ، سال دوم ، شماره 4
