تهران زندگی می کردیم و فقط علی اصغر و زهرا را داشتیم. یک روز عصر آمد خانه.مثل همیشه نبود. کتش را گرفتم تا آویزان کنم.رفت دست و صورتش را شست و آمد.بی مقدمه گفت："باروبندیل رو جمع کنیم و بریم سرخه ". گفتم ："برای چی؟" گفت："هرروز زنای بی حجاب و مردای بی غیرن بیشتر میشن, مگه میشه تو این بی بندوباری بچه تربیت کرد؟"
راوی：همسر شهید ابراهیم چتری
