هنوز بالهایم را فراموش نکرده ام ...

دلم را خوش کرده ام که هر هفته, قضا میکنم نبودن هایم را...

خودم اما خوب میدانم که جای من اینجا, بالا سر مزارهای شما نیست...

من از خودم, از این صندلی که مرا پابند خودش کرده بیزارم, اما لااقل هنوز بال هایم را فراموش نکرده ام...

رفیق آسمانی ما ...

رفته بودی که گمنام بمانی, رفته بودی که هیچ شوی, حالا اما برگشته ای لابد که سنگ صبور ما باشی...

ای رفیق روزهای سخت روح الله 

هر پنجبشنبه، وعده عاشقی ...

دلی که اسیر شود ، دیگر اختیارش دست خودش نیست

مرغ دل من مدام در آسمان یادتان پرواز می کند

و گِرد بام شما بال و پر می زند..

اسیر شما شده... آب و دانه اش داده اید و نمک گیرش کرده اید...

من از شما یک آسمان می خواهم به وسعت نگاهِ مهربانتان...می شود مرا هم آسمانی کنید...؟

وعده ما پنجشنبه ها ساعت ۱۴ تا ۱۸ 

خواهران قطعه ۴۴ برادران قطعه ۵۰

این هفته هم پای قرارمان بودیم...

معجزه یعنی خرق عادت، یعنی کاری خلاف عادت‌های معمول و همیشگی. 

این هفته سنگ‌های سپید فدک، شاهد معجزه‌ای بودند از جنس دلتنگی... 

این هفته آشناهای قدیم و دوستان جدید در کنار هم غبار فراموشی را تکاندند از دل‌هاشان و آبیاری کردند جوانه‌های عشق را در دل‌هاشان. 

کاش می‌شد اینهمه دلتنگی را، هر روز و هر ساعت به رگ‌های اندیشه‌مان تزریق می‌کردیم... 

این هفته هم پای قرارمان بودیم. 

ای سید و مولای ما، کاش نگاهت بیفتد به این قطعه بهشتی... 

در انتظار آفتاب، در این شب‌های تاریک، با نور این ستاره‌ها راه را پیدا می‌کنیم، دعا کنید برای استقامتمان‌ای آیه نور