یکی از بچه های همسایه یقه لباسش را گرفته بود و پشت سر هم فحش میداد اما حمید هیچ عکس العملی نشان نداد؛ فقط گفت:"اشتباه گرفتید، برید تحقیق کنید ببینید کی این رو گفته". گوش آن فرد بدهکار نبود. مرتب ناسزا میگفت. وقتی حمید به خانه آمد گفتم:"پسرم تو که از اون قوی تر بودی، چرا کتکش نزدی؟" گفت :"عیب نداره همسایه اس، منو با کس دیگه اشتباه گرفته بود". دوروز نکشید که آن فرد آمد و گفت:"تو رو خدا حمید جون ، من رو ببخش، اشتباه کردم."
راوی :پدر شهید حمید وفایی
همسایه مان پیرزن تنهایی بود و کسی را نداشت. نزدیک عید که میشد, شروع به شستن فرشها و خانه تکانی میکردیم. بعضی وقتها مجید یک مرتبه غیبش میزد.وقتی می آمد با خوشحالی می گفت："رفته بودم خونه همسایه, دم عیدیه کمکش کنم. فرش هاش رو براش شستم."
راوی：مادر شهید مجید الهی سمنانی
هفته ای نبود که خانه دایی اش سر نزند و احوالی نپرسد.بد میدانست که آدم از احوال اقوام نزدیکش بیخبر باشد.یک روز که وارد اتاق شدم دیدم با تلفن حرف میزند.وقتی قطع کرد، پرسیدم:"علی کجا زنگ میزنی؟" گفت:"خونه دایی، میخواستم احوالشون رو بپرسم. این هفته فرصت نداشتم که به اونا سربزنم."
راوی: خواهر شهید علی علومی
