زره پوش: پوتین
در مقابل کفش و دمپایی می گویند.
* زوروی دسته:نیرویی که دور از چشم دیگران و بچه های دسته ظروف غذا را می شوید، ظروف آب را آب می کند و سنگر و چادر را نظافت می کند ؛ به نحوی که هیچ وقت هیچ کس نمی داند که این کارها به وسیله چه کسی انجام شده است.
*زیر پاسپورتتان را آقا امضا نکرده:
وقتی برای عملیات یا گشت و شناسایی بچه ها ناگزیر بودند به داخل خاک عراق بروند و بعضی از سر مزاح یا بنا به عللی نمی آمدند به آنها می گفتند: زیر پاسپورتتان....
* ضریب زاویه صفر شده: شهید شده است.
تکیه می داد به پشتی و شروع می کردبه پرسیدن سوال های شرعی, البته سوال هایی که برای بچه ها آسان بود و باید می دانستند.
یادم می آید که قبل از تولد بچه ها در دوران بارداری, خیلی سفارش می کرد ："هرچیزی رو نخور!مواظب حلال و حرومش باش." شاید به خاطر همین تربیت ها بود که ناصر هم بعد از پدرش شهید شد.
راوی：همسر شهید شعبان علی خاکی
11 ساله بود که رفت جبهه، آخرهای دفاع مقدس بود.اما جنگ برایش هرگز تمام نشد.بعد از پایان جنگ، شناساندن شهدا و راهشان به نوجوانان، سنگر تازه اش بود.هرچند عاقبت بوی خاک فکه را به تمام سنگرها ترجیح داد و به جستجوی پیکر شهدا پرداخت.
____________________________
شهید ابراهیم احمدپوری، در سال 74 در سن 19 سالگی بر اثر انفجار نارنجک در منطقه فکه به شهدای گلگون کفن جنگ تحمیلی پیوست.
شهید مهدی عزیزی، از بسیجیان حوالی میدان خراسان تهران بود که در حال دفاع از حریم حرم حضرت زینب(س) در خاک سوریه به دست تروریستهای تکفیری به شهادت رسید، و مراسم تشییع و تدفین وی، سیزدهم مرداد سال گذشته برگزار شد و این شهید بزرگوار در قطعه 26 بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
همراه برادرش رفته بود به سپاه مهاباد.براساس نیاز، شده بود معلم تربیتی در یکی از مناطق محروم شهر.
آرزویش این بود که شبیه استادش، شهید مطهری به شهادت برسد.خیلی زود به آرزویش رسید.
------------------------------------------------------------------
شهیده نسرین افضل، درتیرماه سال 61، در سن 23سالگی به دست منافقین کوردل به شهادت رسید.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
عبادت هفتاد جزء است . بالاترین و بزرگترین جزء آن کسب روزی حلال است.
الکافی،جلد5، ص78
------------------------------------------------------------------
بحث تقسیم اراضی که پیش آمد، عبدالحسین گفت:"دیگه این روستا جای زندگی نیست، آب و زمین رو به زور گرفتن و میخوان بین مردم تقسیم کنند،بدتر اینکه سهم چندتا بچه یتیم هم قاطی اینهاست."
رفتیم مشهد؛ خانه یکی از اهالی که خالی بود.موقتا همانجا ساکن شدیم. مانده بود کار. دوماه شاگرد سبزی فروشی شد و پانزده روز شاگرد لبنیاتی؛اما سر هیچکدام دوام نیاورد. می گفت:"سبزی فروشه که سبزی ها رو خیس میکنه تا سنگین تر بشه،لبنیاتیه هم جنس خوب و بد رو قاطی می کنه و غش و کمفروشی داره. از همه بدتر اینکه میخوان منم مثل خودشون بشم."
بعد از آن یک بیل و کلنگ برداشت و رفت سرگذر.بعد از سه، چهار روز یک بنا پیدا شده بود که عبدالحسین را با خودش ببرد.جان کندن داشت، مزدش هم روزی ده تومن بود ولی به قول عبدالحسین"هیچ طوری نیست، نون زحمت کشی نون پاک و حلالیه، خیلی بهتر از اون دوتاست."
شهید عبدالحسین برونسی- کتاب خاک های نرم کوشک،ص 24 تا 26
کلمات رژه میروند پیش چشمانم و من فقط غربت را هجی میکنم.
گاه به قرنطینه فکر میکنم و گاه به عشق واگیردارتان....
اینجا, دور از تمام بود و نبود ها, ۷۲ ستاره آرام گرفته اند.
انگار که در صحرای بی خیالی ما, امید را به خاک سپرده اند و ما حتی تماشاچی مزارش هم نبوده ایم.
پرت و پلا گفتم, نه رفیق؟
اصلا خودت بگو ۷۲ شهید, دور از تمام قطعه های شهدا, جایی که هیچ کس سر نمیزند و واژه گمنام برای آنان که نام آورند در زمین و آسمان...
تو هم لکنت گرفتی, نه؟
عباس ۱۹ ساله بود که شهید شد, حالا اما پس از ۲۹ سال, چشم انتظاری مادرش پایان یافته است.
___________________________
شهید عباس امیدی, اعزامی از مشهد, در سال ۶۵ مفقود اعلام شد. در سال ۹۰ پیکر پاکش تفحص شد که همزمان با شهادت بانوی دو عالم حضرت زهرا سلام الله علیها در باغ موزه دفاع مقدس به عنوان شهید گمنام به خاک سپرده شد.
شهید رضایی‌نژاد سال ۸۷ به همراه ۲۰ نفر دیگر در دوره کارشناسی ارشد مهندسی برق
(گرایش قدرت) دانشگاه خواجه نصیر با دانشگاه هانور آلمان پذیرفته شده بود.
وی از نخبگان برجسته و علمی کشور در زمینه برق و الکترونیک
بوده و با دانشگاه‌ها و مراکز علمی کشور همکاری داشته است.
وی در تاریخ اول مرداد 1390 توسط منافقین کوردل در جلو منزلش و هنگامی که به همراه همسر و فرزندش بوده ،مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به شهادت رسید.
امام کاظم - علیه السلام - فرمود:
چون به اطفال وعده‌ای دادید وفا کنید (و تخلف ننمائید)، زیرا کودکان گمان می‌کنند شما رازق آنها هستید. خداوند برای هیچ چیز به قدر تجاوز به حقوق زنان و کودکان غضب نمی‌کند.
. «کافی، ج ۶، ص ۵۰»
*وعده دیدار پنج‌شنبه آخر سال در جوار گمنام‌های پر آوازه‌مان *
از بنیاد ساکی دست‌شان رسید، لباس بود، وسایل بود، اما اینها جای خالی پسر را پر نمی‌کند...
لباس‌ها پاره بودند... مادر دوخت‌شان، مثل دیده‌هایش که به در می‌دوخت...
مادر
با چشمان باز رفت... پدر هم اکنون تَکیده... قامتش خمیده... صورتش چروک
شده... چشمانش اما مثل سابقند... هم‌چنان خیره و منتظر... عکس روی تاقچه
سال‌هاست یاد آور این واژه هست برایم: «انتظار»... واژه‌ای عمیق درعین
سادگی...
«انتظار» را اگر خواستی معنا کنی به دایره المعارف
یعقوب‌هایی مراجعه کن که دیده‌شان بسته شد اما به دیدار یوسف‌شان روشن نشد.
این چند هفته را که به «فدک» می‌آیـم، هر بار که آبی بر مزاری می‌ریزم، چیزی هم در درونم فرو می‌ریزد و می‌گویم نکند «مرتضای» گمشدهٔ ما باشی...
شهید مرتضی کتابی
تاریخ شهادت: ۲۴ فروردین ۶۲
شرهانی عملیات والفجر ۱
میخواستم برایت بنویسم که وعده‌مان ۲۲ بهمن است در میان جمعیت...
میخواستم بگویم بیا نشان بدهیم مرام‌مان کوفی نیست...
میخواستم بگویم این فرش قرمزی که زیر پای‌مان است از خون شهداست....
راستش را بخواهی, خیلی چیزها میخواستم بگویم, اما دیدم تو بهتر از من تمام اینها را میدانی.
تو خودت خوب میدانی که اگر از انقلاب به آزادی نرسیم, تمام راه‌های دیگر بن بست می‌شود.
چند روز دیگر بین جمعیت نام فدک را که دیدی با ما همراه شو, تا یادمان بماند نامی هم اگر داریم از خدمت به شهداست.
«برای همراهی با گروه فرهنگی خادمین شهدا-فدک در راهپیمایی 22 بهمن راس ساعت 9 صبح جلوی مترو توحید حضور یابید.
هیچ وقت عکست تمیز نبود! آخر میدانی؟! روی شیشه عکس قاب شده‌ات رد
دستی همیشه نقاشی شده بود، دست مادری که بر سر پسر کوچکش کشیده می‌شد...
این بار هم که مادر آمد سلامی دهد و دستی بکشد شرمنده شد! چراکه روی رد دست‌ها جای لبهایی باقی مانده بود... هنوز عادتت سر جایش بود، دست مادر را بوسیده بودی...
زیاد خدا را یاد کنید، چرا که به یاد خدا بودن موجب آرامش دل‌ها و صفای باطن است.
برگی از سخنان شهید علیرضا نوری
شادی روح شهدا صلوات
این شهدا هستند که به پیکر اجتماع و در رگ‌های اجتماع خون وارد می‌کنند.
برگی از سخنان شهید مهدی پوراسفندیاری
... این خصلت و این ویژگی چه قدر در حرکت و تلاش‌های ما هست ؟
تا چه اندازه حاضریم 30 سال گمنام تلاش کنیم ؟؟
گمنام به صورتی که هیچ کس جز خدا نبیند ... تا امیدوار باشیم که پس از مرگ ما دیگران وارث نتایج این تلاش باشند و ثمرات آشکار آن را برملا سازند؟
چه قدر این خصلت در ما هست؟؟
اگر تلاشی در زمینه های مختلف ، در شاخه های مختلف ، در رشته های مختلف اقتصادی و علمی و اجتماعی بشود ، چه قدر می توان برچسب تلاش در راه حق بر آن زد ؟؟
اگر بشود برچسب صلاح ، صالحان ، عبادی الصالحون را به انسان هایی بزنید ، آنان به حق وارث زمین خواهند بود ....
شهید مظلوم بهشتی
برگرفته از کتاب 72 وصیت از ساکنان مهتاب . ص 55
